ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ 1893 - 1984

ΟΥΛΑΛΟΥΜ

Ήταν σα να σε πρόσμενα Κερά
απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,
κι έλεγα: Θάρθει απόψε απ΄τα νερά
κι από τα δάσα.

Θάρθει, αφού φλερτάει μου η ψυχή,
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζει φώτα και βροχή
και νειό φεγγάρι...

Και να, το κάθισμά σου σιγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μου αγριομέντα,
και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ
χρυσή κουβέντα:

....Πως - να, θα μείνει ο κόσμος με το "μπα"
που μ΄έλεγε τρελόν πως είχες γίνει
καπνός και - τάχας - σύγνεφα θαμπά
προς τη Σελήνη....
....................................................

Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ.
κίνησα να σε βρω στο δρόμο - ωϊμένα -
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή
κι εσύ με μένα.

Τόσο πολύ μ΄αγάπησες Κερά,
που άκουγα διπλά τα βήματά μου!
Πάταγα γώ - στραβός - μεσ΄στα νερά;
κι εσύ κοντά μου ....


ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΑΡΑΒΙ

Σπασμένο καράβι νάμαι, πέρα βαθιά
-έτσι νάμαι-
με χώρις κατάρτια, με χώρις πανιά
να κοιμάμαι
Ναν΄αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική
γύρω γύρω
με κουφάρι γυρτό και με πλώρη εκεί
που θα γείρω.
Ναν΄η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά
-έτσι νάναι!-
και τα βράχια κατάπληκτα και τ΄αστέρια μακριά
να κυττάνε...
Δίχως χτύπο οι ώρες, και οι μέρες θλιβές
-δίχως χάρη-
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μεσ΄σε νύχτες βουβές,
το φεγγάρι.
............................................................................
Έτσι νάμαι καράβι γκρεμισμένο, νεκρό
-έτσι νάμαι-
σ΄αμμουδιά πεθαμένη και σε κούφιο νερό,
να κοιμάμαι....


ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Νάναι σα να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί
προς έναν δρόμο φιδωτό που σβει στα χάη,
και σένα του καπέλου σου πλατειά και φανταιζί
κάποια κορδέλα του, τρελά να χαιρετάει.

Και νάν΄σαν κάτι να μου λες, κάτι ωραίο κοντά
γι΄άστρα, τη ζώνη που πηδάν των νύχτιων φόντων,
κι αυτός ο άνεμος τρελά - τρελά να μας σκουντά
όλο προς τη γραμμή των οριζόντων.

Κι όλο να λες, να λες, στα βάθη της νυκτός
για ένα - με γυάλινα πανιά - πλοίο που πάει
όλο βαθιά, όλο βαθιά, όσο που πέφτει εκτός:
όξ΄απ΄τον κύκλο των νερών - στα χάη.

Κι όλο να πνέει, να μας ωθεί αυτός ο αέρας μαζί
πέρ΄από τόπους και καιρούς, έως ότου - φως μου -
(καθώς τρελά θα χαιρετάει κειν΄η κορδέλα η φανταιζί)
βγούμε απ΄την τρικυμία αυτού του κόσμου ....

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Γεννήθηκε στην Ακράτα το 1899.
Σπούδασε στο Αίγιο και στην Πάτρα. Αμέσως μετά κατατάχθηκε ως εθελοντής στο Πεζικό και πήρε μέρος στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1930 εμφανίστηκε στα γράμματα, με συλλογή διηγημάτων. Η δημοσίευσή τους ξεσήκωσε ενθουσιασμό αλλά και αντίδραση, που εξελίχθηκε σε μια φιλολογική διαμάχη. Στο ποιητικό του έργο, ιδιόρρυθμο, όπως και η πρόζα του, εισάγει πολλές συντακτικές και γλωσσικές καινοτομίες. Σε γενικές γραμμές ο Σκαρίμπας είναι, και στη θεματογραφία του αλλά και στην ανάπτυξη της, ιδιόρρυθμος με έναν γνήσιο αυθορμητισμό. Αγαπήθηκε από το ελληνικό όσο λίγοι σύγχρονοι συγγραφείς. Το σπινθηροβόλο πνεύμα του, η σατιρική του διάθεση, ο σπάνιος έπαινός του για πρόσωπα και πράγματα (ελληνικά και ξένα), είχε ως αποτέλεσμα να πολεμηθεί άγρια πολλές φορές. Η ποίηση του διατηρεί μια μοναδικότητα στα νεοελληνικά γράμματα.
Πέθανε τον Ιανουάριο του 1984.