ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ 1900 - 1976

ΞΥΠΝΑΣ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Ξυπνάς το αιώνιο καλοκαίρι,
ανατέλλοντας έναν άλλο ήλιο,
κάνοντας πιο όμορφα, πιο θαυμαστά τα μάτια,
καθώς ελπίζουν να σε ιδούν, κρεμώντας μια
λευκή αντηλιά...

Κι είναι η σκιά σου αυτό το φως το ειρηνικό που
πέφτει
στους κάμπους - στεφανωμένους με πορφυρή
αιωνιότητα...
Κι είναι η σκιά σου αυτό το φως που με τυλίγει,
και με σηκώνει, με κρεμνάει ψηλά,
στην άνοιξη του κόρφου του!...



ΕΡΗΜΙΑ

Έξω από μας πεθαίνουν τα πράγματα...

Απ΄όπου περάσεις νύχτα ακούς σαν ένα ψίθυρο
Να βγαίνει από τους δρόμους που πάτησες,
Από τα σπίτια που δεν επισκέφθηκες,
Απ΄τα παράθυρα που δεν άνοιξες,
Απ΄τα ποτάμια που δεν έσκυψες να πιης νερό,
Από τα πλοία που δεν ταξίδεψες..

Έξω από μας πεθαίνουν τα δέντρα που δεν γνωρίσαμε.
Ο άνεμος περνά από δάση αφανισμένα...
Πεθαίνουν τα ζώα από ανωνυμία και τα πουλιά από σιωπή.

Τα σώματα πεθαίνουν σιγά - σιγά από εγκατάλειψη.
Μαζί με τα παλιά μας φορέματα μες στα σεντούκια...
Πεθαίνουν τα χέρια, που δεν αγγίσαμε, από μοναξιά.
Τα όνειρα, που δεν είδαμε, από στέρηση φωτός...

Έξω από μας αρχίζει η ερημία του θανάτου...

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Γεννήθηκε στη Σάμο το 1900.
Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας και υπηρέτησε στη Μέση Εκπαίδευση. Επιτέλεσε έργο σημαντικό σε πολλούς τομείς: στη διδασκαλία, τη δημοσιογραφία, την έκδοση περιοδικών, τη μετάφραση αρχαίων κλασσικών και σύγχρονων ξένων συγγραφέων. Η ποιητική του παραγωγή είναι πλουσιότατη. Επίσης έγραψε δοκίμια και θεατρικά έργα. Πέθανε το 1976 στη Θεσσαλονίκη
Πηγή: Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 1996